”West-Friesland heeft een lage sociale status, zoals dat heet. Er zijn geen multinationals of ICT-bedrijven, geen universiteit of hbo-opleidingen. De bevolking is gemiddeld laagopgeleid.” Een citaat uit het NRC van dinsdag. Misschien wat overdreven om West-Friesland om onze regio aldus neer te zetten, maar na landelijke berichtgeving over het vele zuipen alhier en ander ’slecht nieuws’, kan dit er ook nog wel bij.
Hoorngids houdt bij hoe er in andere media over onze stad en regio wordt geschreven. Daarom plaatsen wij hier het bewuste NRC-artikel:
Bron: NRC
In West-Friesland zijn de psychische problemen groter
Gepubliceerd: 29 januari 2008 16:48 | Gewijzigd: 29 januari 2008 19:15
De verdachten van de moord op Pascal Keijzer staan vandaag voor de rechter. Hij was 16 en drugsverslaafd.
Door onze redacteur Frederiek Weeda
Hoorn, 29 jan. De kiekjes zijn ongegeneerd: bleke jongens met korte koppies snuiven een lijntje coke of speed. Ze tonen een handvol pillen, kijken boos in de camera, steken hun middelvinger op. Ze liggen out op de vloer of richten een vuurwapen op de camera. De bijschriften overtreffen elkaar in stoerdoenerij: „heb jij die pillen geprobeerd?” en „slapen is voor mietjes”.
Het zijn de vrienden van Pascal Keijzer die tientallen foto’s van zichzelf hebben geplaatst op een vriendensite. Ze zijn 17, 18 jaar, soms wat ouder, en komen uit West-Friesland in Noord-Holland, met plaatsen als Andijk, Bovenkarspel, Enkhuizen en Hoorn.
„Pascal we missen je maat”, schrijven ze. Een afscheidsfilmpje voor Pascal wordt begeleid door hardcoremuziek. Pascal was een verslaafde drugsdealer uit het West-Friese Hoogkarspel die vorig jaar op zijn zestiende werd vermoord. Tegen de hoofdverdachte is vandaag 15 jaar cel geëist, tegen zijn handlanger 8 jaar.
Het circuit van ‘insnuiven’ voor een feest, van xtc-pillen op zak en van eindeloos doorfeesten dankzij de speed bestaat overal in Nederland, maar het is hier in West-Friesland net iets grootschaliger en nadrukkelijker aanwezig. Bijna 40 procent van de zestienjarigen blowt wel eens, 8 procent heeft xtc gebruikt, een kwart wordt wekelijks dronken.
Meer jongeren hebben psychische problemen dan elders: alleen al in de gemeente Stede Broec sprongen binnen achttien maanden vijf jongeren (tussen de dertien en achttien jaar) voor de trein. Gemiddeld plegen per jaar in heel Nederland vijftig minderjarigen zelfmoord.
Het was vooral het suïcidale gedrag in de streek dat Niek Kuijper, een jonge preventiewerker van de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) West-Friesland, een jaar terug deed schrikken.
Kuijper: „Ik ben op pad gegaan en ontmoette jongeren in dorpen die vier vrienden hadden verloren door zelfmoord. Van zestien jaar. Drugsgebruik hangt ermee samen: als je gebruikt, dan neemt dat je remmingen weg. Je zult onder invloed eerder onder die trein stappen.”
Psychische problemen zijn ook een oorzaak van drugsgebruik. Erg verlegen of extreem drukke jongeren beginnen eerder aan drugs dan anderen. Kuijper: „Ze worden er vrijer van, leggen makkelijker contact. Of ze blowen omdat ze ‘rust’ in hun hoofd willen.”
West-Friesland heeft een lage sociale status, zoals dat heet. Er zijn geen multinationals of ICT-bedrijven, geen universiteit of hbo-opleidingen. De bevolking is gemiddeld laagopgeleid. Jongeren die studeren keren er niet meer terug. De dorpen zijn hechte gemeenschappen waar alle kinderen dezelfde school, voetbal- en jeugdvereniging bezoeken.
De vriendengroepen zijn groot en homogeen en daardoor ook wel beklemmend. Kuijper: „Je gaat met elkaar om omdat dat nu eenmaal zo is. Je zoekt elkaar niet perse uit op basis van belangstellingen. Er gaat grote groepsdruk vanuit. Als iedereen gebruikt, dan moet jij ook. Sommige mensen raken geïsoleerd ondanks hun plaats in de groep. Je hoort vaak na een geslaagde suïcide dat de groep het niet had zien aankomen; hij deed gewoon mee met de groepsactiviteiten! Men praat hier vrij weinig en vraagt niet snel hulp. En het is heel normaal om hard te werken vanaf jonge leeftijd.”
Jan Langeveld, de baas van Kuijper en directeur van de GGZ, zegt het zo: „We hebben ouderwetse sociale structuren, maar moderne problemen die om zich heen grijpen. En wij krijgen er geen extra geld voor zoals de grote steden. De jeugd verveelt zich sneller dan vroeger en zoekt kicks. Er zijn veel echtscheidingen, eenoudergezinnen. Drugs zijn ook niet meer taboe omdat de ouders van de jeugd er in de jaren zeventig zelf mee experimenteerden. Speed, coke en xtc kun je in elk dorp kopen. In de winkelcentra, op schoolpleinen, op hangplekken. Leeftijdgenoten handelen onder elkaar.”
Sinds vorig jaar spannen de GGZ en verslavingszorg De Brijder zich in om de psychische problemen en bijbehorend drugsgebruik van de West-Friese jeugd aan te pakken. Ze waarschuwen ouders en kinderen voor de gevaren. Voor de onherstelbare schade die verdovende middelen aanrichten in de hersens van pubers. Kuijper: „Ze hebben geen idee hoe schadelijk drank en drugs zijn als je er jong mee begint. Het maakt je vermogen tot concentratie kapot en breekt je motivatie af. Ik zeg tegen ze: als jij chef wilt worden en je blijft gebruiken, dan word je hooguit portier.” En dat is nog afgezien van de kans op verslaving.
De prille samenwerking tussen de GGZ en De Brijder is opmerkelijk, want zij werkten altijd langs elkaar heen. Kwam er een verslaafde jongen bij de GGZ, dan zei de psychiater: hij moet eerst afkicken voordat wij hem kunnen helpen. Kwam hij bij de verslavingszorg, dan zei die: hij gebruikt omdat hij psychiatrische problemen heeft dus helpt u hem maar. En zo, erkent Jan Langeveld, belandde menigeen tussen wal en schip.
Pascal Keijzer bijvoorbeeld, althans volgens zijn vader. Op de vraag waarom Pascal niet werd geholpen door de GGZ of De Brijder, valt een korte stilte. Kuijper: „Het is moeilijk om jongeren met zulke problematiek te motiveren om hulp te aanvaarden. Zo ook Pascal. Hij is vermoord voordat er adequate – of misschien zelfs gedwongen – hulp georganiseerd kon worden.”