HOORNGIDS | De Tweede Kamer heeft de democratie tijdens de Corona-pandemie niet in de ijskast gezet. Daarmee heeft zij het voorbeeld van andere landen in Europa niet gevolgd.
Zou je in Nederland iets anders mogen verwachten in het jaar dat je 75 jr bevrijding viert?
De Kamer controleert de regering over de crisisbeheersing rond de Corona-pandemie en doet dat wekelijks. Er wordt een commissievergadering gehouden, waarbij één lid per fractie naar de leerzame bijdragen in de technische briefing luistert. Zij mogen na afloop één vraag stellen. In weerwil van de voorzitter is de inleiding tot de vraag helaas een politieke boodschap en de vraag kort. Wat opvalt is dat er ook vragen worden gesteld omwille van het vragen stellen. Want als zelfs een eenvoudige burger als ik het antwoord kan geven, nou dat weet u het wel. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat er niet wordt opgelet.
Politici weten soms niet dat het niet verplicht is om vragen te stellen of een bijdrage te leveren. Maar ja, het volk kijkt mee hé?
De Kamer gaat vervolgens in debat met de verantwoordelijke ministers. Met het volgen van deze debatten ben ik inmiddels gestopt. Zovelen die elkaar herhalen en dezelfde vragen stellen en zovele identieke antwoorden. Vooral over mondkapjes, niet gehinderd door enige kennis van zaken. Waarom hebben fracties niet of nauwelijks leden met medische kennis van zaken?
In Hoorn worden andere keuzes gemaakt. Op 18 maart ontving ik een persbericht van de gemeente met als onderwerp: Hoornse raad schrapt vergaderingen!
Ik begrijp dat de raadsvergadering werd uitgesteld, het digitaal vergaderen moest immers nog geregeld worden. Maar commissievergaderingen kunnen gewoon iedere week gehouden. Net als in de Kamer. Eén raadslid per fractie, verspreid over de raadszaal, alleen voor bijdragen en/of vragen gebruikmaken van het spreekgestoelte. Na elke spreker even poetsen. Een kind kan de was doen. En het college wordt gecontroleerd zoals het hoort.
Dit kan ook in Hoorn, als de raad het maar wil.
De vraag is of de raad nog de baas is in Hoorn.
Dinsdag jl. vergaderde de raad, nu voor het eerst digitaal. De burgemeester riep elk raadslid op om vast te stellen of hij of zij ook digitaal aanwezig was. De raadsleden zeiden braaf ‘aanwezig’ en ook allemaal goedenavond, hoewel 1x goedenavond wel genoeg was geweest. Het deed me denken aan het tv programma op NPO1 waarin de presentatrice van Wakker Nederland gedurende het gehele programma nog niet wakker is en bij herhaling tot vervelend goedemorgen zegt. Maar dat terzijde.
Het ging dinsdag over het instellen van een noodfonds van 2,4 miljoen euro. Volgens wethouder Van der Ven maar een klein potje, het is maar 1% van de totale gemeentebegroting. Alsof dat er toe doet.
Als het peanuts zijn, waarom zou de raad zich met het uitgeven ervan nog moeten bemoeien? Het college mag bij herhaling 50.000 euro uitgeven zonder toestemming vooraf van de raad en dat bevalt het college zo goed dat ze vindt dat 2,5 miljoen ook moet kunnen.
Ik weet niet of oud-financiën-wethouder Van Es ook heeft geluisterd, als dat zo is is hij vast van opperste verbazing van zijn stoel gevallen.
Hoezo, het budgetrecht is een de raad?
Hoe is het mogelijk dat dit college met zo’n voorstel komt?
Marjon van der Ven zei dat de cyclus van een raadsvoorstel nu 6 weken duurt, dus dat duurt te lang. Daar heeft zij een punt, maar die cyclus is een werkwijze in vredestijd. Niemand verbiedt het college om een reeds gemaakt concept-raadsbesluit onmiddellijk na een collegebesluit naar de raad te mailen. Dan doe je je administratieve werk in het stadhuis maar op een andere manier. Toch? Een kwestie van willen. In economisch oorlogstijd moet je slimme oplossingen kiezen.
Arnica Gortzak van de PvdA kwam met een amendement, mede ondersteund door de DRP en de fracties Verdonk en Koekoek. De strekking ervan was dat het budgetrecht bij de raad blijft.
Er werd over gesteggeld, een echt debat over het principe of uitgangspunt bleek uit. De tegenstanders van het amendement zochten de discussie door over vertrouwen te spreken en het woordgebruik te bekritiseren in plaats van de inhoud van de boodschap. Zo’n stokoude politieke truc. Wat goedkoop en fout. 29 raadsleden stemden tegen het amendement, 6 voor.
Je vraagt je af waarom deze raad nog zou vergaderen. Is het de miskleun van het jaar?
U vraagt zich misschien af waarom ik deze kritische tekst naar voren breng. Dat komt omdat onze krant te vaak zwijgt. Waar is de tijd toen den heer Jaap Stiemer zijn kritische blik liet schijnen over het gedrag van de raad. Want dat is de taak van de journalist! Helaas, onze Jaap doet tegenwoordig ander werk!
Wij willen Jaap terug!
