Expositie Galerie Dijklanderziekenhuis Thomas de Klerk

Er moet veel geschetst worden voordat het idee vorm krijgt. Tijdens het werken wordt de vorm steeds opnieuw aangepast zodat het schilderij uit verschillende lagen is opgebouwd. Indrukken, opgedaan op reis in de buitenwereld, zijn de bron van het idee.

Het is het artificiële landschap waar de Klerk zich in verwondering doorheen beweegt, we zijn getuigen van een proces dat je groei zou kunnen noemen. Bouwwerken die nu ongeremd oprijzen uit de bodem waar ooit veld of woud was.
Door kleurgebruik en compositie wil de kunstenaar monumentaliteit van industrialisering en verstedelijking benadrukken. Het zijn geen impressies van de dagelijkse realiteit, maar de weergave van de Klerks persoonlijke beleving. Door
interpretatie van de objectieve werkelijkheid schept hij een andere. Sommige werken ademen een grimmige sfeer, tonen betrokkenheid bij issues als klimaat en milieu maar het uitbeelden van drama’s en wantoestanden wordt vermeden.

Schilderen is voor hem belangrijk en opgewekt begint hij aan het volgende werkstuk, of het nu een sereen landschap is of het intimiderende tafereel van een industriegebied. Het gaat er om, hoe wordt de compositie, hoe wordt de verf opgebracht, welke kleuren en wat wordt de stemming.

Een belangrijke inspirator in dit werk is Edward Hopper de meester van eenzaamheid en verlatenheid. De mens is soms eenzaam, de mensheid is alleen. Het schilderij is de emotie, als het af is de Klerk klaar, de beschouwer moet het overnemen.

De expositie is nog te zien tot zaterdag 7 september 2019, ma t/m vrij tijdens kantooruren, in de galerie van het Dijklanderziekenhuis in Hoorn. Informatie: www.boterhal.com