Column
Het is 2013. Het is vredig in Hoorn. De ideale stad waar bloemen bloeien, vogels fluiten, vlaggen wapperen, alle steentjes kaarsrecht liggen, stoepjes geboend zijn, je niet struikelt over fietsenrekken, geen auto’s rijden, geen pandjes te koop staan, burgers juichen, kinderen zingen, horecabedrijven, terrassen en winkels gesloten zijn… Het is feest in Hoorn. De Koning en Koningin komen. Om het Echte Hoorn te ontdekken. Met Veel Talent.
Met vereende krachten was de laatste weken in onze stad gewerkt aan een ideale ontvangst van onze Koning en Koningin. Daardoor kregen ze tijdens een wandeling van “de Grote Oost” naar “de West” (aldus RVD) op die zonnige vrijdag een perfect beeld van het dagelijks leven in Hoorn. Tijdens de twintig minuten durende wandeling vertelde de burgemeester enthousiast over het gelukkige volkje in dat historische stadje. En over de lokale helden Coen, Bontekoe en Saunders.
Máxima en Willem-Alexander keken hun ogen uit. Hoe leefde dat eigenaardige volkje toch? Waarom staan in heel Nederland huizen te koop en winkels te huur, maar hier in Hoorn niet? En waarom drinken ze uit plastic bekertjes? En zijn ze allemaal werkeloos? Alle bedrijven zijn immers gesloten. En hebben ze hier geen toneelzaaltje? Waarom spelen ze anders theater op straat?
Eerder hadden ze die dag al kennis gemaakt met de provincie Friesland en ’s middags is Noord-Holland aan de beurt. Tijdens de oversteek van Stavoren naar Enkhuizen maakten ze kennis met 100 nauwkeurig geselecteerde inwoners uit beide provincies. Wat waren die allemaal gelukkig en tevreden.
Máxima en Willem-Alexander vielen vrijdagavond rustig in slaap. Ze hadden een voldaan volk in een vredig land in aandoenlijke oudhollandse stadjes. Wat was zo’n kennismaking met het vaderland toch nuttig.
Hans Stuijfbergen