Website met herinneringen aan Hoorn-Noord
ingevoerd op 8-3-2008
Internet is sinds kort een nieuwe Hoornse site rijker: www.hoornnoord.nl staat stil bij het verleden van deze Hoornse woonwijk. Cees en Wally Ooms, die ooit in Hoorn-Noord woonden, hebben de site opgezet en hopen aanvullingen te ontvangen.
Hier enkele fragmenten van de site:
Een van de meest kleurrijke families van de Drieboomlaan vormde de familie Spruit, op drie huizen na onze directe buren. De familie Spruit mag omschreven worden als extreem bijzonder. Bij de Spruiten verveelde je je nooit. Dat was onmogelijk. Moeilijker is het om dit uiterst bonte gezelschap te omschrijven. Maar ik zal een poging wagen. Nadat wij enkele jaren op de Drieboomlaan woonden, kwam daar op een dag een flink uit de kluiten gewassen gezin wonen: de familie Spruit. Afkomstig uit Wervershoof en dat was ook duidelijke te horen tijdens de eerste contacten die we met de verschillende gezinsleden hadden. De Spruiten, dat was onmiddellijk al duidelijk, zouden niet gaan behoren tot de kring koffiedrinkende buren, of een rol van betekenis gaan spelen in het sociale circuit: ze waren volkomen autonoom. Een cursus integreren in de buurt was niet aan ze besteed, want ze gingen allemaal hun eigen gang. En we kwamen er al gauw achter wat dat allemaal was en wij als buurtkinderen (i k geloof onze ouders wat minder) genoten ervan. ....
....Een hoofdstuk apart is zoon Sjaak Spruit, die in het vervolg van zijn leven dingen uithaalde die niet alleen de regionale pers haalde, maar zelfs op televisie te zien was. Sjaak was zeer actief. Zijn eerste activiteiten lagen in de sfeer van de autohandel. De auto’s die Sjaak verhandelde bevonden zich verspreid over de buurt en z’n klandizie was overduidelijk afkomstig uit de onderste lagen van de bevolking. Garantie was een onbekend fenomeen voor Sjaak en voor hem hield de verkoop op, zodra er was afgerekend....
...In een later stadium schakelde Sjaak over op een ander soort handel. Een daarvan was de verkoop en verhuur van schuilbunkers. In die tijd was er in het nieuws gekomen, dat er veel dreiging te verwachten viel voor een nucleaire oorlog en dat de enige manier om je daartegen te beschermen was, om bij dreiging onder te duiken in een schuilkelder en het verdere verloop af te wachten. Sjaak zag deze handel in lucht wel zitten. Hij verkocht en verhuurde veel plaatsen aan goedgelovige mensen, die grof geld betaalden voor niet bestaande schuilplaatsen. ....
....Maar Sjaak schakelde probleemloos over op een volgende activiteit: de verwenbranche. Op een locatie aan het Jeudje in Hoorn was een daartoe geschikt pand door Sjaak ingericht om klanten te kunnen ontvangen en een vriendin van hem was genegen om deze klanten waar voor hun geld te geven. Op geheel eigen wijze had Sjaak daar de nodige publiciteit voor gemaakt. Hij reed namelijk dagelijks met zijn ijscowagen door Hoorn en omgeving en vond het een goed idee om naast de diverse aanbiedingen aan ijssoorten ook het meisje op deze wijze te promoten. Zo zat het kind dan ook pontificaal mooi te wezen op de ijswagen van Sjaak, waarbij geïnteresseerden te horen kregen dat er op het Jeudje nog meer te snoepen viel. Maar, omdat Sjaak altijd meer troeven had en graag gehoor wilde geven aan de gretigheid van de mannelijke klandizie en ook anderszins van dienst wenste te zijn had hij een volgende mogelijkheid gecreëerd: Thaise vrouwen. Sjaak bemiddelde voor mannen die het wel zagen zitten in een Thais meisje en hij toonde daarbij aan de gegadigden een plakboek vol met foto’s van veelal fraaie Thaise meisjes, die allen o zo graag naar Holland zouden willen komen en bereid waren om in het huwelijksbootje te stappen met de eerste de beste Nederlander die zich maar aandiende. Zo kreeg Sjaak vele klanten, die er veel geld voor over hadden en die niet tevergeefs op berichten wachtten vanuit Thailand. Ze kregen brieven met foto’s en het wachten was slechts op de overtocht, die gek genoeg altijd maar uitbleef. Uiteindelijk is aan het licht gekomen dat verschillende mannen allemaal eenzelfde foto hadden van hun geliefde, maar ook met brieven die gelijkluidend waren in slecht Engels. Sjaak had daar d uidelijk de hand in en ook nu kwamen zijn activiteiten in de regionale kranten....
Lees verder op de site www.hoornnoord.nl
Op de site doet men ook een beroep op bewoners en oud-bewoners om informatie te verstrekken, teneinde te komen tot een zo compleet mogelijk beeld over diezelfde Hoorn-Noord bewoners.
Iedereen die geïnteresseerd is in het wel en wee van bewoners van de wijk Hoorn-Noord doet er goed aan eens een kijkje te nemen op www.hoornnoord.nl en op die manier weer eens helemaal te duiken in het verleden en het heden van deze fraaie Hoornse wijk.
Reactie: (Josien Hooijboer-Nieuwenburg)
27-2-2015, 16:26
Ook ik woonde met mijn zus en broers op de Drieboomlaan.
Het verhaal van de familie Spruit komt me heel bekend voor. Zelf heb ik andere herinneringen aan deze benzinepomphouders. Graag zou ik de andere herinneringen lezen en mijn herinneringen willen delen. Kunnen jullie een link aangeven?
Reactie: (Co van Kessel)
13-12-2009, 01:45
Op ’t internet, kwam ik ’n verwijzing naar uw site toe i.v.m. dhr Sjaak Spruit, die ik meer dan 20 jaar geleden, ’n paar maal in Bangkok ontmoette, niets bijzonders verders, maar opeens was ie er niet meer.
Ik complimenteer gaarne Cees en Wally Ooms, met het heel mooi Nederlands geschreven stukkie over deze Sjaak, wat opeens ophoudt, hoe kan ik verder lezen??
Andermaal heel mooi geschreven en veel succes toegewenst,
Co van Kessel www.covankessel.com
Reactie: (W.F. Ooms)
14-3-2008, 16:11
Even een reactie naar aanleiding van het berichtje van Erik, die z’n uiterste best heeft gedaan om onze site www.hoornnoord.nl af te zeiken en zelfs meedeelt dat het mailadres niet zou werken, maar dat is dus volkomen onjuist. Mailadres functioneert en amateurs als wij zijn vinden wij alle opbouwende kritiek prima. Kunnen we wellicht iets mee. En voor alle duidelijkheid Erik: er staat ook nog eens een telefoonnummer. Maar ik vermoed dat je liever kleffe mailtjes verstuurt vanuit je zolderkamer.
Ben benieuwd of de telefoon nu gaat rinkelen. Of de mail. Wel goed alle lettertjes intikken Erik. En dan ook weer goed nakijken of je ze allemaal in de juiste volgorde hebt gezet, waarna het volgens mij ook jou moet lukken om een mailtje te versturen.
Reactie: (peter)
12-3-2008, 19:51
Ik snap deze reactie, maar ik vond het eigenlijk wel grappig te zien hoe iemand zich uitleeft in allerlei toeters en bellen (en hij/zij heeft zich nog ingehouden...) die je maar op en aan een presentatie via een site kunt verzinnen.
Niet professioneel en gelikt, maar recht uit het oprechte, techneuterige amateurshart. Moet kunnen, toch?
Bovendien: het vastleggen van ’oral history’ uit de monden van gewone mensen is wetenschappelijk gezien relevant. En praktisch gezien erg boeiend. En dat gebeurt nog veel te weinig. In dat opzicht is deze site zelfs een voorbeeld voor anderen die iets met lokale/buurthistorie willen doen!
Wat mij betreft een verzoek: meer oude (zwart-wit’ foto’s svp; nu zijn er teveel minder boeiende hedendaagse plaatjes. Maar dat komt hopenlijk op den duur wel goed. In de buurt zijn vast niet alleen veel mondelinge verhalen los te maken, maar moeten ook nog veel foto-albums in kasten en op zolders liggen...
Kortom: een goed begin en ga zo voort!
Reactie: (Erik)
11-3-2008, 00:52
Wat een ellendige site, zeg ! Flash, tollende plaatjes, onnodige en irritante geluidjes, popup-vensters... precies alles wat veel mensen weg zal jagen. En je kunt het ze ook niet vertellen, want het emailadres werkt niet... :-(