Ik heb een ome en een tante in Den Haag, tjing boem!

Of afgelopen dinsdagavond een historische voor de Hoornse democratie genoemd mag worden weet ik niet precies. Ik denk zelf dat het wel een zeer gedenkwaardige avond was. De nieuwe raadzaal mag je vanaf dinsdagavond gerust ingewijd door de Hoornse bevolking noemen. De publieke tribune bood te weinig zitplaatsen, maar op klapstoeltjes kan democratie van Hoorn ook goed gevolgd worden. Als verslaggever mocht ik erbij zijn en ik voel de tintelingen van het spanningsveld rond het vraagstuk over de beste locatie voor een AZC nog steeds.

Tijdens de voorbereiding voor deze vergadering van de raadscommissie zag ik de bijlagen bij het agendapunt. Doordat ik, om het juiste aantal ingediende bezwaarschriften op mijn laptop te kunnen tellen, moest scrollen om steeds weer een volgend scherm met brieven te zien, gok ik dat het er 108 waren. Zij staan onder een andere lijst van door te lezen stukken. Ik heb veel van de brieven (enigszins vluchtig, dat dus wel) doorgekeken. Ik vernam van een insider dat er zich toen al 21 insprekers hadden aangemeld en ik geef toe dat ik voor de vergadering de verwachting had dat het een avondje tenenkrommend ultrarechts gebral zou worden. Hoorn zou zich hierna kunnen plaatsen bij de gemeenten waar asielzoekers als gevaarlijk crimineel uitschot worden beschouwd, die dankzij de stem van een onverdraagzaam deel van de stadsbevolking op grote afstand worden gehouden.

Hoe anders verliep de vergadering! Natuurlijk was een deel van het toegestroomde publiek totaal niet gediend van asielzoekers in of nabij Hoorn, er was een grotere groep die vooral duidelijk wilden maken dat dit niet moet gebeuren naast de begraafplaats bij de Zuiderdracht. Het overige publiek was er om te getuigen dat zij vierkant, driehoekig en rond staan achter het voorstel om een AZC in te richten. Er waren volgens de griffie zelf 27 insprekers. Bijna alle ingezonden brieven waren gericht tegen een mogelijke AZC bij de Zuiderdracht. Niet alle brievenschrijvers maakten duidelijk dat er geen bezwaren zijn tegen het vestigen ervan bij de Leekerlanden.

Je hoeft echt niet alle brieven te hebben gelezen om te ontdekken dat er veel zijn met nagenoeg dezelfde argumenten. Soms in zelfgekozen woorden opgeschreven, maar ook een aantal met precies dezelfde tekst en lay-out. Dat wijst er dan op dat er iemand of een organisatie actief is geweest om omwonenden aldaar van dienst te zijn met het verstrekken van goede argumenten om een tegenstem vanuit de wijk zo krachtig mogelijk te maken. Enkele aanwezigen die ik ernaar vroeg verzekerden mij dat het Hart van Hoorn was, die deze schrijfhulp heeft verzorgd.

Ik hoorde tot mijn verrassing niet alleen maar bezwaren tegen een AZC. De angst voor gemaltraiteerde kindertjes blijkt overbodig te zijn. Hier en daar zijn AZC’s bezocht en daarvan werd blijmoedig en aanmoedigend kond van gedaan. De fractiewoordvoerders maakten gebruik van de situatie door beluisterd en gadegeslagen door de massaal aanwezige burgerij te laten ervaren hoe zij als rechtgeaarde politici het onderwerp serieus nemen en het naadje van de kous willen weten. Er was echter maar één fractie die begreep op welke wijze een flink deel van het publiek bediend diende te worden.

Het is echt vooral Menno Jas van Hart van Hoorn geweest die op een perfecte wijze de al aangewakkerde angst en woede wist aan te moedigen. Voorzitter Marion van der Bijl heeft bewonderingswaardig de orde in de debatten weten te bewaren en trapte ferm op de rem wanneer Menno al in zijn vragen aan de insprekers zijn opsomming van AZC-ellende wilde starten. Die kans kon hij pas voluit benutten toen het de beurt van de fractiewoordvoerders was om hun standpunten naar voren te brengen. Gossiepietje! Wat kan hij dat uitmuntend! Drie weken lang heeft hij vervelende gebeurtenissen rond de Nederlandse AZC’s weten te verzamelen. Menigeen moest horen dat niet alleen bij Ter Apel en Budel de problemen groot waren, hij zou lang kunnen doorgaan met zijn opsomming en ik neem gewoon maar aan dat hij ook de AZC’s waar zulke hartverwarmende opvang en relatie met omgeving bestaan ook op zijn lijst heeft staan. Als verkoper van zelfs foute verhalen zonder enig onvertogen scheldwoord zullen maar weinig mensen hem kunnen overtreffen. Ik heb nooit durven aannemen dat de bruinste nimby-geluiden zo beschaafd kunnen klinken.

Oom Gargamel W. en tante Eucalypta F. uit Den Haag zullen trots kunnen zijn op hun neef in het verre noorden. Het deel van het publiek dat deze onverbloemde taal graag uitgesproken wil hebben beloonde hem af en toe met een applausje, want het deed recht aan gevoelens die zij een paar decimeter onder het hart het beste voelden. Wanneer deze unieke Hoornse fractie echt recht wil doen aan de wens van deze achterban, zou de naam van hun fractie het beste veranderd kunnen worden in Onderbuik van Hoorn.

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. SWF HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.

Cartoon Sjaak Grosthuizen: Aangeleverd
Foto: ANP / Hollandse Hoogte / ROBIN UTRECHT