Heerlijke avondjes zijn gekomen

Misschien moet ik dringend hulp zoeken, maar wat heb ik weer oprecht genoten van de afgelopen vergadering van de Hoornse raadscommissie. Je kunt de dames en heren echt geen zelfkennis ontzeggen, waar het hun vergaderlengte betreft. Er waren maar liefst drie gespreksonderwerpen op de agenda, waarvan twee meningvormend. De wethouder over dat onderwerp wilde gedachten en ideeën ophalen. Nou, dan zijn de dames en heren van de dertien fracties op hun best.

De vergadering startte om 19.00 uur en zou volgens de voorbereidende agendacommissie tot 22.45 uur kunnen duren. Strikt genomen zou dat een mooie eindtijd kunnen zijn, wanneer iedere fractiewoordvoerder het bij het eigen verhaaltje en een handvol vragen zou houden. Wanneer iedere spreker zich daaraan zou houden, dan had de vergadering ook wel om 20.00 uur kunnen beginnen en kon de eindtijd teruggeschroefd worden naar 22.30 uur. Je ziet: tweeënhalf uur debatteren, inclusief twee plaspauzes en dat zou elke gesprekspartner, betreffende wethouders incluis, pakweg negenenhalve minuut pure spreektijd geven. Omdat de agendacommissie haar pappenheimers kent werd maar liefst 225 minuten uitgetrokken voor de 16 deelnemers aan de gesprekken. 225 minuten gedeeld door 16 is 14,0625 minuten per deelnemende spreker.

Nu kende de gepreksonderwerpen een uitzonderlijk grote hoeveelheid insprekende burgers. Over de sloop- en bouwplannen in Hoorn-Noord waren er maar liefst acht! Ik denk dat het eerlijk is om de spreektijd van twee minuten per inspreker plus de nodige minuten om vragen te beantwoorden van het geheel van 225 te verdelen minuten in mindering te brengen. Maar omdat het stellen van vragen aan de insprekers ook een buitenkansje is om naar het toegestroomde publiek op de tribune te laten zien hoe dierbaar hen het woord van het volk is, moet je de inbreng van de zittende commissieleden bij die gesprekken meetellen in het totaal vol te praten minuten per fractiewoordvoerder.

De vergadering duurde tot ongeveer half één ’s nachts. De lege tribune en de vertrokken ondersteunende fractieleden bij het laatste onderwerp waren het beste bewijs dat het laatste onderwerp nauwelijks de moeite van het bespreken waard was. De behandeling van het laatste punt verliep vlot, zonder een spatje emotie en zonder het besef dat er zeker 13 fracties nodig zijn om de stad bestuurbaar te houden. Uit puur plichtsbesef ben ik tot de laatste minuut aanwezig geweest.

Mocht je tot nu toe de indruk hebben gekregen dat ik wat cynisch ben over de vergaderkwaliteit van onze politici, dan wil ik dat meteen even recht zetten. Ik heb van elke minuut tot aan het laatste onderwerp volop genoten. Natuurlijk kun je bepaalde acties vooruit voorspellen, maar ik kijk ook wel eens bepaalde films terug, tot wel tien keer, om er toch elke keer weer van te genieten. En genieten kun je van onze Hoornse politici! Jandoppie, wat hebben ze veel in huis! De manieren die zij hebben om hun punt te kunnen maken zijn delicatessen voor oog en oor!

Natuurlijk is er nog steeds de nestor van de Hoornse politiek, Roger Tonnaer. Over de plannen voor de herinrichting van Hoorn-Noord heeft hij vastomlijnde meningen. Zo vindt Roger dat er veel minder gesloopt, maar des te meer gerenoveerd moet worden. Slechts een heel korte tijd zat ik met de twijfel of Roger het zou laten blijven bij één keer een duidelijk statement te maken, maar gelukkig is hij helemaal zichzelf trouw gebleven. Ik heb de telling niet bijgehouden van het aantal keren dat hij bij de inbreng van andere fracties ook zijn renovatie idee naar voren bracht. Er zijn twaalf andere fracties, dus dat zal dan vast en zeker minstens twaalf keer geweest zijn.

Ik veer ook altijd op bij de inbreng van Jeroen van der Veer. Geweldig hoe hij ontzettend rolvast de politicus laat zien die zich zorgen maakt over de gang van zaken. Houding, klankleur van de stem en zijn oogopslag zien er absoluut niet uit alsof hij die houding speelt. Ik ben ook vanwege Jeroen blij met de grote schermen in de zaal, waarop je haarscherp het gelaat van de spreker kunt zien. Ach, nu heb ik nauwelijks meer de ruimte om van alle spelers hun fantastische inbreng te beschrijven. Van bijvoorbeeld Sabine Bruijne, de dame die net als Arnica Gortzak zo’n schitterende Gooise r in hun spreken gebruiken. En wat kunnen beide dames heerlijk boos worden, wanneer je iets verkeerds over hun inbreng zegt. Ik beloof je, ik zal het komende jaar vaker uitleggen, waarom het bezoeken van Hoornse politici in de beperkte habitat van de raadzaal zo ontzettend aantrekkelijk is.

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. SWF HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.

Cartoon Sjaak Grosthuizen: Aangeleverd
Cartoon mannetje met klok: Freepik