Scherp Hoorn en zien

Een van de favoriete programma’s waar mevrouw Grosthuizen naar kijkt is een programma waar mensen een huis willen kopen op het platteland van het Verenigd Koninkrijk. Er worden dan drie woningen bekeken die mogelijk bij de woonwensen van de zoekers passen. Bij dat programma krijg je ook wat informatie over de stadjes of dorpjes waar die huizen staan. Als aanbeveling geldt dan een opmerking dat er een pub en een postkantoor te vinden is en af en toe wordt gewag gemaakt van een winkeltje waar een en ander te koop is. Leven met een rurale beperking zal niet iedereen aanspreken.

Voor mevrouw Grosthuizen en mij is dat tijdens een kort vakantiebezoekje best wel eens leuk, maar liever wandelen we op plekken waar meer te vinden is, bijvoorbeeld door de binnenstad van Hoorn. Er is veel mooie architectuur te zien uit vervlogen tijden. Panden van vermogende burgers van Hoorn uit de tijd dat een goed geweten wat los stond van waar je je geld mee verdiende. Maar ook andere bouwwerken. Hoorn tracht terecht de stad te promoten om te komen bezichtigen. Eén van de instellingen in Hoorn die gevestigd is in een paar zeer fraaie bejaarde panden is het Westfries Museum. Het is één van de parels waarmee de stad graag pronkt.

Terecht dus dat er zorg ontstaat wanneer duidelijk wordt dat die panden ondersteund moeten worden om niet door de vergane fundamenten te zakken. Dat kost geld. Veel geld. Daar maakt het gemeentebestuur zich ook zorgen over en die zorgen worden nijpender wanneer blijkt dat er geen enkel bedrijf het opknappen en het verrichten van verbetering van museale mogelijkheden dat voor het beschikbaar gestelde budget wil doen. Wat nu? Het hele plan afblazen en de boel in elkaar laten donderen of via een andere insteek te redden wat er nog te redden valt?

Er is één Hoornse fractie die met een simplistische oplossing komt en die zo goed in een boodschap aan de burgerij weet te verpakken, dat je bijna gelooft dat zij de beste oplossing hebben bedacht. Op een uiterst slimme wijze gebruik makend van de wetenschap dat er financieel zware jaren gaan aankomen, te wijzen op allerlei terreinen waar die financiële krapte zeker gevoeld gaat worden – het voorbeeld van het wegbezuinigen van een kinderboerderij past daar ontzettend goed bij – zoeken zij de steun van de burgerij via publicaties in de media.

De elf andere fracties van de Hoornse gemeenteraad zijn onthutst door deze aanpak. De partij die indertijd zonder enig bezwaar instemde met het beschikbaar stellen van het krediet van een inderdaad flink aantal miljoenen gaat nu de boer op met een tegengesteld voorstel. Wie een beetje door heeft hoe tegenwoordig politieke boodschappen moeten worden geuit om een zo groot mogelijk publiek te bereiken, weet dat je zoiets niet alleen in de raadzaal te berde brengt. Media, internetmedia en folders op diverse voor burgerij goed bereikbare plekken leveren veel meer instemming op.

Uiteindelijk gaat het dan voornamelijk over iets heel anders dan wat er wordt voorgesteld. De bedoelde fractie weet ook wel dat het museum toch wel opgeknapt gaat worden. De miljoenen vloeien niet in één keer de gemeentekas uit en worden tegelijk met de miljoenen die in de afgelopen jaren werden bestemd voor andere belangrijke gemeentelijke projecten jaarlijks afbetaald. De plotselinge draai heeft veel eerder te maken met iets waar deze fractie nu heel vakkundig en gehaaid al mee bezig is: de politieke toekomst van de eigen partij. Was een paar weken geleden de kinderboerderij een nuttige garde om de boel mee op te kloppen, nu is daar een veel sterker onderwerp bij gekomen. Wat wordt het volgende werfkrachtige argument?

De fractie heeft overigens niet lang geleden vurig gepleit voor de aanleg van een tunnel om met de auto sneller de binnenstad te bereiken. De fractievoorzitter heeft in de raadzaal een werkelijk goed klinkend betoog gehouden om de burgerij te behoeden voor de grootste uitgave van de gemeente ooit. Jammer dat hij vergat dat de voor diverse andere fracties totaaloverbodige tunnel zeker twee keer zoveel geld moet kosten dan het restaureren van het Westfries Museum. Misschien moet iemand dat hem en de verbijsterde burgerij van Hoorn nog even influisteren? Het zou mevrouw Grosthuizen (en mij!) goed doen van de Hoornse binnenstad te blijven genieten.

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.