Spiegelen

De columnist bekijkt zijn spiegelbeeld dat al heel wat decennia terugkijkt. Wat ga je doen het komende jaar? vraagt deze met gesloten mond. Het spiegelbeeld wacht op antwoord, maar dat blijft uit. Ga je nog eens wat nieuwe zaken aanroeren? Blijf je doen wat je altijd al gedaan hebt? Het spiegelbeeld blijft vragen afvuren. De columnist weet dat hij zelf antwoord moet geven, maar heeft hij een antwoord? Hoezo blijven doen wat hij al jaren doet? Is zijn schrijven onderhevig aan grote slijtage? Zit men nog altijd te wachten op zijn stukjes? Zijn er nog mogelijkheden om zijn columns iets nieuws mee te geven? De columnist weet dat er nog veel meer vragen op antwoord wachten. Veel vragen zijn al eerder beantwoord, maar ze blijven terugkomen. Waren zijn antwoorden niet afdoende?

Zijn spiegelbeeld kijkt hem verwijtend aan. Waarom? Waarom steeds die column, al jaren achter elkaar? Idioot dat je er bent! Als je er nou financieel wijzer van werd, dan is het te verdedigen. Eikel! Wat wil je er eigenlijk mee bereiken? Je bent al zolang bezig, is er al een ietsiepietsie te zien van resultaten? Zijn spiegelbeeld wil niet van wijken weten en zet aan voor nog ingewikkelder vragen. Wil je wel resultaten? Is het eigenlijk niet zo dat je er je eigen persoontje wat meer mee naar voren schuift? Kwam je aandacht tekort en ben je eigenlijk gewoon een simpele ijdeltuit?

Au! Die komt aan! Is dat eigenlijk niet het geval bij een hoop politici? kaatst de columnist de vraag terug. Je zult ze de kost moeten geven die in de raad zitten om hun eigenbeeld op te poetsen. Zijn spiegelbeeld kauwt bedachtzaam op dit antwoord. Je wilt toch niet beweren dat ze vooral om deze reden kiezen voor een politieke rol? De columnist ziet ook zijn spiegelbeeld ontkennend het hoofd schudden. Edele motieven zijn de meesten niet vreemd en vormen doorgaans de grootste motivatie. Maar er steeds maar over schrijven, waarom moet dat dan?

De columnist recht zijn rug en hij ziet zijn spiegelbeeld hetzelfde doen. ‘Omdat het nodig is!’ Zijn stem galmt een beetje in de badkamer. Omdat het nodig is of omdat jij zelf vind dat het nodig is? Denk je nu heus dat jouw stukjes iets zullen veranderen aan de manier waarop de lokale politici bezig zijn? Noem eens één dingetje dat veranderd is dankzij jouw gekrabbel! Geloof je echt de meningen die je en toe van hen te horen krijgt? Zijn die iets anders dan de voorspelbare reacties wanneer je hun tegenstanders in de raad af en toe wat steviger aanpakte? Heel af en toe verongelijkte reacties, is dat de reden om ermee door te gaan? Wanneer jouw columns gelezen zouden worden door massa’s mensen door het hele land heen, dan zou daar een mooie motivatie in kunnen zitten om door te gaan. Wees ‘ns eerlijk, hoeveel lezers zijn er elke week nou helemaal?

De columnist draait zich om en verlaat de badkamer. De vragen blijven om antwoorden zeuren. Hij klapt zijn laptop open om de krant te lezen en meteen valt zijn oog op de koppen over de politieke keuzes van het nieuwe kabinet. Even verderop een artikel over de aanstaande verkiezingen in Duitsland en de bijna bang makende houding van veel kiezers in Oost-Duitsland met daarnaast een foto van Trump, de Amerikaanse zilverrug en hij weet weer waarom hij over politiek schrijft. Politieke krachten keren die nu ook in zijn stad met ongeduld wachten om een sfeer te kunnen scheppen waarin het normaal wordt abnormale politiek te bedrijven.

Later op de dag bezoekt hij weer de badkamer om er een handdoek te pakken en hij ziet zijn spiegelbeeld. ‘Ja, weet het wel. Ik ga gewoon door!’ roept hij. Hij ziet een geërgerde blik veranderen in een glimlach. ‘Je mag best wat serieuzer lachen, gozer!’ zegt zijn spiegelbeeld in stilte. ‘Ga ik doen!’ antwoordt hij net zo stil. ‘Verlies je niet in serieus willen overkomen!’ tipt zijn spiegelbeeld. Met die tip keert hij weer naar zijn nog opengeslagen laptop. ‘We gaan er weer een mooi jaar van maken!’ spreekt hij zijn laptop toe, maar die geeft geen antwoord terug.

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.