Voor de vrolijkheid van onze democratie

Ik denk sinds deze week dat onze democratie niet per se reddeloos verloren is.  We moeten aannemen dat er geen enkele plek op de wereld bestaat waar een concept van een ideale democratische gedachte kan worden uitgevoerd, zonder dat die op die plek zelf en zeker daaromheen wordt beïnvloed door andere omschrijvingen van wat democratie moet inhouden. Ook in onze eigen stad Hoorn zie je verschillen van hoe op de juiste manier de Hoornse democratie vorm moet krijgen. We hebben in Hoorn nog steeds een vorm van democratie die is gebaseerd op twaalf verschillende fracties met in het totaal 35 raadsleden, die in de meeste gevallen het vier jaar kunnen volhouden binnen de eigen fractie, totdat frictie leidt tot verhuizing naar een andere fractie of, wanneer het heel eigenzinnige mensen of mensen met een sociaal probleempje betreft, de oprichting van een geheel origineel andere fractie met een leuk uitgedachte fractienaam waarin meteen de kernboodschap is verwerkt.

Laat ik duidelijk zijn hierover: het heeft nog niet geleid tot het ondermijnen van wat in gezamenlijkheid wordt beschouwd als democratische verworvenheden. Pas wanneer een groep mensen luidkeels en met dreiging en zelfs uitoefening van geweld iets doorgevoerd wil krijgen ten koste van een minderheid, dan zien wij dat als ondemocratisch. In Hoorn zijn we nog niet zo ver, maar elders kunnen we zien hoe dat eruit ziet. In landen waar een dictator met zijn achterban de touwtjes met grove middelen in handen houdt heeft het begrip democratie een cynische betekenis gekregen.

In landen waarin dat nog niet zo is, worden al wel pogingen gedaan om de democratie met grof geweld om zeep te helpen. De VS bijvoorbeeld komen nu met grote regelmaat in het nieuws vanwege de uitlatingen en daden van Donald Trump en zijn getrouwen en dichterbij is het de English Defence League die laat zien hoe je de geldende democratie in vuilnisemmers propt. Dreigende taal, leugens en verwensingen in de VS hebben een hoeveelheid instemmende kiezers weten aan te trekken, waardoor niet alleen in de VS verontrusting bestaat. In ons westelijke buurland zijn het de hooligans met enthousiaste ondersteuning van jonge aanwas die de relatieve rust danig hebben verstoord.

Waar ik blij van werd zijn de antwoorden die op deze twee plekken van onze wereld werden ontdekt. Sterke en misschien wel afdoende antwoorden lijken ze te zijn. In de VS krijgt het negatieve extreemrechtse gebral te maken met positieve geluiden die de nieuwelingen in de race naar het presidentschap laten horen. De vrolijkheid die het tweetal Kamala Harris en Tim Walz weten uit te stralen en de intelligente manier van tegenspel bieden zouden wel eens de nekslag kunnen betekenen voor de kans om Trump weer tot Amerikaanse president te krijgen.

In het Verenigde Koninkrijk waren daar ineens talloze burgers op plekken waar extreem rechts de boel kort en klein wilden komen slaan en zij riepen op tot eenheid van alle burgers, ongeacht afkomst en godsdienst. Het geweld week. De zwijgende meerderheid had plotseling een massa ambassadeurs voor een vreedzame samenleving met een plek voor iedereen. Het is een unieke verdediging van een vorm van democratie waarin je kan leven.

Die demonstraties tegen dictatuur zien je ook in landen waar democratie gebroken ligt te wachten op herstel. Deelname aan die demonstraties vraagt een enorme moed van de deelnemers. Zij strijden voor iets dat hen ooit was afgenomen of wat hen nog nooit is gegeven. In Amerika en Engeland is demonstreren niet zo risicovol, maar niet minder waardevol. Voor het zien van bedreigingen van democratie en het willen behouden ervan heb je niet alleen inzicht nodig, maar ook de power om uit je comfortzone te komen. Ik verwacht nog niet dat de Hoornse burgerij op korte termijn in het geweer moet komen voor democratische waarden, maar het kwaad gist al, in Hoorn en in de regio. Het mycelium is al bezig zich te ontwikkelen. Wij moeten klaar staan om de vrolijkheid van echte democratie in diverse vormen te verdedigen. Nog een mooie zomer!

De inhoud van de column is uitsluitend voor rekening van de auteur. HoornRadio/HoornGids is niet ge- of verbonden aan een politieke partij of welke politieke richting dan ook, maar geheel autonoom, onafhankelijk en ongebonden.

Foto Sjaak Grosthuizen: Aangeleverd
Foto demonstratie: Ted Eytan