Column: Hoorn en haar herontdekking van het water

HOORNGIDS COLUMN | De realisatie van het stadsstrand van Hoorn is een prestatie van formaat. Uw columnist heeft zich daar zeer vermaakt op een van de hete zomerdagen, waarop de zon zich ongenadig verzengend over de stad uitstrekte. Tijdens een paar babbeltjes daar, werd het duidelijk dat lang niet alle strandbezoekers uit de stad zelf komen. Mensen uit omliggende dorpen en verder, ook van buiten West-Friesland, zoeken hun toevlucht aan de nieuwe kustlijn. Wat lang onbereikbaar leek — recreatief toerisme naast bezoekers van het culturele erfgoed van Hoorn — is nu werkelijkheid.

Hoorn, de stad die eeuwenlang haar identiteit ontleende aan het water, heeft eindelijk haar ware ziel hervonden. Decennialang is gezocht naar een nieuwe identiteit. Er werden slogans verzonnen en initiatieven gelanceerd om de stad te herdefiniëren. Maar hoe langer men zocht, hoe verder men afdwaalde van datgene wat Hoorn werkelijk is: een stad aan het water. Nu, na veel omwegen, is de stad teruggekeerd naar haar roots.

Water is leven. Het stroomt, het beweegt, het reflecteert. Water is altijd in verandering, maar blijft toch ook hetzelfde. Voor Hoorn was het water ooit de levensader, de drager van rijkdom en voorspoed. Op de golven van de Zuiderzee brachten schepen handel en welvaart. De horizon was een uitnodiging tot avontuur en ontdekking. Maar de gouden tijden vervlogen en de stad keerde zich van het water af. Hoorn richtte haar blik naar binnen, naar het land, op zoek naar nieuwe manieren om zich te onderscheiden, om zichzelf opnieuw uit te vinden.

Die zoektocht naar een nieuwe identiteit bracht verwarring. Wat wilde Hoorn zijn? Een historische stad, gevangen in haar eigen verleden? Of een moderne stad, die koste wat kost wilde meedoen met de trends van onze tijd? Hoorn wilde het allebei, maar raakte zichzelf onderweg kwijt. Het water, ooit het recht van Hoorns bestaan, werd een vergeten achtergrond. Een decor dat niet langer in het centrum van de aandacht stond.

Maar zoals water altijd een weg vindt, zo vond ook Hoorn haar weg terug naar het water. Het nieuwe stadsstrand aan het Markermeer is meer dan een recreatieplek; het is een erkenning van de diepe band tussen de stad en het water. Het is alsof Hoorn eindelijk haar ware aard heeft herondekt. Als een reiziger die na jaren dwalen terugkeert naar huis en zich realiseert dat alles wat hij zocht, daar altijd al was geweest.

Het stadsstrand is een symbool van deze herontdekking. Hier komen mensen samen, niet alleen om te genieten van de zon en het water, maar ook om de diepe rust te ervaren die komt van het besef dat men eindelijk op de juiste plek is. Het zand tussen de tenen, het geluid van kabbelend water, de eindeloze horizon, de spelende kinderen; allemaal herinneringen aan wat het dwalende Hoorn altijd is geweest: een stad die leeft door en voor het water.

Deze terugkeer naar de bron is een herbezinning op de identiteit van de stad. In plaats van te zoeken naar iets nieuws, heeft Hoorn het oude, het oorspronkelijke, weer verwelkomd. En in dat welkom ligt een diepe wijsheid: het besef dat vooruitgang niet altijd betekent dat men verder moet gaan, maar soms juist dat men moet terugkeren naar de oorsprong, naar de kern van het ontstaan.

Met het stadsstrand heeft Hoorn eindelijk haar draai gevonden. Na jaren van zoeken en worstelen heeft de stad haar eigen reflectie weer gezien in het water van het Markermeer. En die reflectie toont een stad die in haar eenvoud en authenticiteit mooier is dan alle slogans en moderne identiteiten bij elkaar. Het is een stad die niet langer probeert te zijn wat ze niet is, maar die met trots haar ware zelf toont. Hoorn, de stad aan het water, heeft haar ziel hervonden.

Het water, dat al die tijd stil en geduldig heeft gewacht, verwelkomt haar terug met open armen. En zo stroomt het leven in Hoorn weer zoals het altijd bedoeld was: in harmonie met het ritme van het water, de eeuwige bron van haar bestaan. En daarmee kunnen we eindelijk zeggen: Hoorn heeft het!

Foto attributen Evert: Aangeleverd
Foto spelende kinderen aan stadsstrand: Gemeente Hoorn