Huurprijsstijging vrije sector vlakt licht af

HOORNGIDS HOORN | In het tweede kwartaal van 2022 is de gemiddelde huurprijs van vrije sector huurwoningen met 1,3 procent gestegen ten opzichte van een jaar geleden. Dit blijkt uit cijfers van woningplatform Pararius (http://www.pararius.nl%20/). De huurmarkt laat daarmee een heel ander beeld zien dan de koopmarkt, waar de prijzen in het tweede kwartaal van 2022 met 10,6 procent stegen.

Nieuwe huurders in de vrije sector betaalden afgelopen kwartaal gemiddeld € 17,04 per vierkante meter per maand. Het is het vierde kwartaal op rij waarin Pararius een procentuele prijsstijging in de vrije huursector meet. Van Q3 2020 tot Q3 2021 werden procentuele prijsdalingen gemeten, wat een direct effect was van de corona pandemie en de bijkomende gevolgen voor de huurmarkt.

Vijf grootste steden

In de vijf grootste steden van Nederland - Amsterdam, Den Haag, Eindhoven, Rotterdam en Utrecht - steeg de gemiddelde huurprijs van vrije sector woningen procentueel gezien meer dan het landelijk gemiddelde. In Eindhoven, de “goedkoopste” G5-stad, betaalden nieuwe huurders 11,1 procent meer dan een jaar geleden (€17,25) en in Amsterdam gingen de huurprijzen van vrije sector woningen met 10,5 procent omhoog. Nieuwe huurders betaalden in de hoofdstad gemiddeld € 24,67 per vierkante meter per maand.

In Den Haag (€ 17,30) en Rotterdam (€ 17,37) ligt de vierkantemeterprijs in de buurt van het landelijk gemiddelde. De huurprijs van vrije sector woningen steeg in deze steden met respectievelijk 3,4 en 7,4 procent. In Utrecht ligt de vierkantemeterprijs boven de twintig euro: nieuwe huurders betaalden gemiddeld € 20,06 voor een huurwoning, 3,4 procent meer dan vorig jaar.

Te groot gat tussen sociale en vrije huursector

Minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening Hugo de Jonge stuurde in mei het programma ’Betaalbaar wonen’ naar de Tweede Kamer. Hierin staat onder andere geschreven dat huurwoningen tot € 1.250,- moeten worden gereguleerd om zo het huuraanbod te vergroten en woekerprijzen tegen te gaan. Het reguleren van de vrije huurmarkt en het vergroten van de sociale huursector zijn volgens Jasper de Groot, directeur van Pararius, symptoombestrijdende maatregelen die averechts zullen werken.

Uit het WoonOnderzoek Nederland (WoON) 2021, dat wordt opgesteld en uitgegeven door het Ministerie van Binnenlandse zaken, blijkt dat het aandeel vrije sector huurwoningen slechts 8 procent van de totale woningvoorraad beslaat.1 De Groot: “En het percentage waar het om te doen is - het dure huursegment van de private belegger met huren hoger dan € 1.000,- per maand - beslaat nog geen drie procent van de totale woningvoorraad. Het is onbegrijpelijk en niet logisch dat er zoveel politieke aandacht is voor dit marginale gedeelte van de woningmarkt.”

Ruim 32 procent van de woningvoorraad is een sociale huurwoning, blijkt uit het rapport. “Nederland is absolute koploper in Europa wat betreft sociaal huuraanbod”, stelt De Groot. “De plannen van het kabinet om dit aanbod te vergroten slaan als een tang op een varken.”

Goedkope scheefhuurders

Volgens het rapport worden bijna 205.000 huurders momenteel gezien als ‘goedkope scheefhuurders’, wat inhoudt dat zij volgens de huurgrenzen van het woonbeleid te veel verdienen ten opzichte van de huur die zij betalen voor hun (sociale) huurwoning. De Groot: “Idealiter zou deze groep mensen moeten kunnen doorstromen naar een woning die past bij hun inkomen, zodat hun goedkope huurwoning beschikbaar komt voor mensen die deze harder nodig hebben. Maar die doorstroming is momenteel onmogelijk. Vrije sector huurwoningen zijn in principe de ‘smeerolie’ tussen de sociale huursector en de koopmarkt, maar juist die vrije sector wordt steeds meer gedecimeerd. Het is logisch dat de prijzen van huurwoningen in de vrije sector blijven stijgen als vraag en aanbod zo in disbalans zijn.”

De Groot vreest dat de plannen van de overheid om straks ruim 90 procent van de huurmarkt te reguleren, eerder voor meer problemen gaan zorgen dan dat ze de krapte op de woningmarkt oplossen. Er zijn voorbeelden in o.a. Berlijn2 en Zweden3 waar dit eerder is geprobeerd en faliekant is mislukt. “Er blijven straks slechts twee smaken over in Nederland. Of men bezit een koopwoning of men huurt in de sociale huursector. De vrije huursector wordt steeds schaarser, wat zal leiden tot torenhoge huren.”