Wiek Luza stopt per 1 augustus bij inloophuis Pisa

HOORNGIDS | Wiek Luza, coördinator en drijvende kracht achter Pisa vanaf het eerste uur, heeft besloten te stoppen. 12 jaar lang was zij het gezicht van Inloophuis Pisa en verantwoordelijk voor het dagelijks reilen en zeilen van het Inloophuis. Samen met verschillende besturen en een trouwe schare vrijwillige medewerkers heeft zij het inloophuis gebracht waar het nu staat: een warme, bekende en gewaardeerde plaats voor mensen die geconfronteerd worden met kanker, en hun naasten en nabestaanden. Lees hieronder de afscheidsbrief van Wiek Luza:

AFSCHEID VAN PISA

”Geef mij werk dat bij me past en ik hoef nooit meer te werken”

Met dit veelzeggende citaat van Confucius besluit ik hier mijn 12 jaar geleden gestarte loopbaan bij Pisa.

Met toen, zomer 2009, nog alleen een prachtige villa en een enthousiast bestuur had ik de eer om als
coördinator de eerste groep gemotiveerde medewerkers te mogen werven en een mooi activiteitenprogramma te ontwikkelen. En met elkaar zijn we gaan pionieren, want ideeën genoeg en aan
enthousiasme geen gebrek. Zo hebben wij met elkaar steeds meer vorm gegeven aan wat nu toch een
gestadig doorontwikkeld en goed bekend staand Inloophuis Pisa is geworden.

En wat heb ik van deze jaren genoten! Terugkijkend kan ik stellen dat eigenlijk alles wat ik leuk vind om te doen in deze “baan” bijeenkwam. Het coachen van ons fantastische, gedreven team van gastvrouwen en - heren en activiteitenbegeleiders, het nadenken over de impact van kanker op mensenlevens en daar een goed en steunend activiteitenaanbod op ontwikkelen, het directe contact met onze bezoekers door zowel het contact “in de wandelgangen “ als door het zelf begeleiden van de diverse lotgenotengroepen, het geven van basistrainingen en de jaarlijkse opfris- en verdiepingstrainingen en natuurlijk zorgen dat Pisa zichtbaar is voor de buitenwereld. Naast middels gesproken en geschreven woorden heb ik menigeen “geteisterd” met mijn voorliefde om “het verhaal Pisa” vooral ook in beeld te brengen door vaak en veel foto’s van de belangrijke en mooie gebeurtenissen in Pisa te maken. :-)

En wat heb ik enorm veel beleefd in deze afgelopen 12 jaar. Het nabij mogen zijn bij diep verdriet, heftige angst en wanhoop, machteloze boosheid en andere rauwe emoties heb ik altijd als een eer ervaren en heeft veel betekenis voor mij gehad. Maar ook het met elkaar stil staan bij de mooie momenten, want vooral dat heb ik als een extra missie ervaren. Juist in een huis als Pisa waar natuurlijk veel lastige emoties een rol spelen is het zo goed om juist ook die andere kant te belichten. Dan is het goed om letterlijk de slingers op te hangen, de vlag uit te steken en met elkaar het leven te vieren!

En dat heb ik gedaan met jullie allemaal! Met de bezoekers, wanneer van toepassing, maar zeker ook met mijn dierbare collega’s.

Ik heb Pisa altijd ervaren als een warm en veilig bad, voor onze bezoekers, maar ook voor onszelf als er iets in ons eigen leven speelde. En dat voelt voor mij als de basis: samen, dus met elkaar, dat veilige web
weven, waar een kwetsbaar mens even in achterover kan leunen en zich kan laten dragen.

Uit de grond van mijn hart dank ik dan ook iedereen die in deze 12 jaar heeft bijgedragen aan het rijke
gevoel waarmee ik 1 augustus Villa Pisa ga verlaten.

En nee, nog even geen geraniums voor mij, ik ga voorlopig nog door met mijn eigen praktijk voor Training, Coaching en Therapie, dus wie weet treffen wij elkaar nog op geheel andere wijze.

Lieve allemaal, nogmaals mijn dank en het ga jullie goed!

Wiek Luza