Politie pakt heler mobieltje

@Nomen Nescio

Die drie maanden tussentijd, @Nomnes, zijn vatbaar voor meer dan één verklaring. Allereerst is er de scheiding tussen de geüniformeerde dienders, de burgerpot, en de recherche. Drie gremia die elkaar naar hartelust in de wielen rijden, elkaar niet - dan onvoldoende - informeren, en juridisch tegenstrijdige competenties hebben.

In dit geval zal er een standaard-tap op het nulzes-nummer van het beroofde acceptabele gekkerdje hebben gezeten. Maar de simcard van dat instrumentje werd al die tijd nooit aangesproken. De piraat plakt een post-it plakkertje op dat ding met de datum van beroving er op, en raakt het voorlopig niet meer aan. Het is ‘vuil’. Tot de taptijd verlopen is. Dan wordt het bruikbaar, dan wel verhandelbaar.

De heler/gebruiker kan naderhand in een andere zaak middels kruismeting via andere getapte nummers in beeld zijn gekomen, en kan zijn gelinkt aan het simcard-houdertje van het beroofde acceptabele gekkerdje. Hoe? Door een per ongelukke ‘bingo!’ in de kruisbestuiving tussen recherche en burgerpot. Misschien via een nog per ongelukkerige melding van blauwe mannetjes uit een pitwagen. Mooi! Maar helers sprokkelen wat herkomst betreft in anonieme foaf-stories (friend of a friend). Dood spoor.

Dan is er, als tijdrekker, ook nog de Arbo-wet. Lopende onderzoeken worden vaak gefrustreerd door het werktijden-protocol. Nèt als een zaak soepel loopt wordt het team goed ingevoerde rechercheurs er vanaf gehaald omdat ‘hun uren op zijn’. Klaar. Bidden helpt niet. Bij de overdracht van het dossier vallen cruciale data buiten de mand, en loopt het onderzoek onnaspeurlijke averij op.

Getuigenverklaringen: ook zoiets. Burgerpotters doen een buurtonderzoek en ondervragen getuigen. Ze gaan naar kantoor en tikken hun notities uit tot een getuigenis. Dat moet alleen nog ondertekend worden door de opgevoerde getuigen. Tja… Wat nu? Met al die formulieren een rondje gaan leuren langs al die getuigen die god-mag-weten-waar uithangen? Werkt niet. Daar is iets op gevonden. Een foef. In de voyer van het politiekantoor, waar blauw gelipstickte meiden met alluminium-kapsels de balies bemannen, is een dossierwand ingericht, Propvol kant-en-klare getuigenverklaringen. Hoeven alleen nog maar ondertekend te worden. De getuigen zijn gebeld, of ze even willen langskomen. Dùs: geregeld.

Ik geef je te raden hoe veel getuigenverklaringen al weken, zo niet maanden, ongetekend en daarmee juridisch-waardeloos in dat handige dossierwandje liggen te verstoffen.

Nee, @Nomnes: ik wil niet betoogd hebben dat er geen klabakken van goede wil bestaan. Die zij er. Ik wil betoogd hebben dat hun structuur niet deugt.

Als het dan zó makkelijk was in de visie van @Qwartje, waarom dan "pas" na 3 maanden? Zo’n GSM kan je voor ongeveer € 5 al simlockvrij laten maken en dan een ander simkartje erin. Nooit(?) meer terug te vinden.
Met allerespect voor deze ’’policier’’ van @Qwartje(ik raad hem aan al z’n schrijfsels eens te bundelen en te laten uitgeven, zodat niet alleen Hoorn en omstreken mee kan genieten van zijn vaak humoristische schrijfstijl), hierin zit toch een "open einde" verhaal.

@Matthijs

Ik zal me er op inscherpen, @Matthijs. Op voorhand: het opgeroepen beeld in het breiwerkje van ‘de politie’ (…stond een 21-jarige man uit Hoorn op een fiets in het park) heeft inderdaad een hoog experimenteel straattheater-gehalte. Zoiets verzin je niet. Zoiets is òf een beschrijving van het absurde, òf een absurde verschrijving van een door de winterperikelen achter een bureau gejaagde diender die even de persberiggies sgrijft.

Ik ga, indachtig de reguliere taalvoering van de politie-berichtgeving, voor de laatste optie.

Het was die zondagavond 12 september helder, droog weer met een avondtemperatuur van 15 graden Celsius. In die zin vormt de Risdammerhout een ideale niche voor - bijvoorbeeld - autistisch angehauchte jongelingen die de sociale afzondering verkiezen om in zichzelf gekeerd van een stickie te genieten. Dat zijn medemensen die drastisch toenemen in tal. Hen wordt door ‘de politie’ een lichte verstandelijke beperking toegedicht. De ironie wil dat ‘de politie’ zich bij deze psychologische benadering puur kan baseren op herkenning. De gesteldheid is binnen eigen gelederen ruim aanwezig.

Hoe het zij: er stond die avond om 22.30 uur dus vrij vertaald mogelijk een acceptabel gekkerdje heel normaal naast z’n fiets in het park aan z’n joint te zuigen.

Ricky zag dat. Want de Risdammerhout is Ricky z’n wijk. Ricky is een donkerhuidig mens die aan het gegeven signalement van de parkpiraat tegemoet komt. Ricky draagt tijdens zijn werk altijd een draadlokjes-cap. Een pet waaraan lange draadlokken zijn bevestigd. In zijn geval doorregen met rode kraaltjes. Maar dat zie je in het donkere duister niet. Niettemin: iedereen denkt met een ‘dreadlock’ te maken te hebben. NOT.

Ricky is bekend aan het kantoor van ‘de politie’. Zijn precincts and dwellings zijn bekend, zijn modus operandi is een open boek. Bij normale berovingen pakt hij standaard het cellphonetje af zodat de beroofde geen 112 kan bellen. Dat zal ook in dit geval gebeurd zijn. Het acceptabele gekkerdje had voor de rest niks bij zich.

Maar het bewijs tegen Ricky is al heel lang van marsepein. Hij is zodoende vrij en blij on the lose. Wie hem wil spreken moet maar even in of bij de coffeeshop aan de Dubbele Buurt gaan kijken. Daar hangen de meeste helers ook rond. Die zijn altijd onschuldig. Weten in het geheel niet dat ze helen.

De apotheose van het ‘politiebericht’ is inderdaad een cryptische dijenkletser. Met het nummer 0900-8844 als een afsluitend rotje in ’n emmer water.

Het is, as I write, 23.50 uur. Ricky heeft mogelijk zijn draadlokjes-pet weer op de korte kroesjes. Want het leven gaat hard en bonkig door. En het leven kost geld.

@Qwartje. Zou je mij een plezier willen doen, en onderstaand bericht ook aan een analyse willen onderwerpen? Dat doe je leuk, en bovendiens levert jouw research-werk altijd wat extra informatie op de zaak op, die ik anders elders zou moeten opdoen.

Mijn eerste wenkbrauwfrons deed zich voor toen ik mij de situatie trachtte voor stellen van een jongen (met een licht verstandelijke beperking) staand op een fiets, middenin het park. Een bijna surrealistisch beeld, waar de negroïde jongen van ongeveer 17 jaar toch abrupt een einde aan gemaakt heeft. Overigens was werkelijk alles zwart aan deze manspersoon, dus ooggetuigen kun je op dat tijdstip wel vergeten.

Maar dan de conclusie van dit epistel van de hand van de politiewoordvoerder: ik snap er werklijke niets van. "Uit het onderzoek naar de diefstal van de GSM kwam de verdachte naar voren. Hij had de telefoon in gebruik. Het onderzoek van de politie richt zich met name op de man die de beroving pleegde."

Het is bijna kunst, die zin.